اینقدر خوشحالم که تا چند ساعت سر از پا نمی شناختم . وقتی امروز بعد ازظهر خبر برنده شدن پسرم رو تو ۵۰ متر پروانه از پشت تلفن شنیدم چنان جیغی کشیدم که فکر کنم گوش مربی بیچاره اش پاره شد . با گرفتن این مدال طلا ، ۵ طلا در رشته های ، ۵۰ متر کرال سینه ، ۱۰۰متر کرال سینه، ۵۰ متر پروانه و دو طلای آزاد تیمی و مختلط تیمی رو گرفته که جمعاً ۵ مدال طلای کشور رو از آن خودش کرده و تا کنون کسی زیر ۱۰ سال نتونسته در ایران در یک دوره مسابقه ۵ مدال طلا بیاره . خیلی خوشحال بودم وقتی از پشت تلفن بهش تبریک می گفتم بغض گلو یم رو گرفته بود همین که گوشی رو گذاشتم دیگه نتونستم تحمل کتم و شاید یک ربع از ته دل گریه کردم . تو دلم می گفتم : کاش پدرش زنده بود ودر شادی این لحظه با ماسهیم بود . حتماُ او هم در اونجا خوشحال شده . روحش شاد باد . تو این سالها خیلی سختی کشیدم ولی امروز تمام اون خستگی از تنم بیرون اومد . دستت درد نکند پسرم . برایت در درجه ی اول ، سلامتی رو آرزو میکنم و در درجه دوم حضور در عرصه های جهانی بخصوص المپیک را خوا هانم .
ستاره شرق
یکشنبه 2 مردادماه سال 1384 ساعت 08:57 ب.ظ