به چه صبح زیبایی

چه زیبا و دلپذیر است
صبحی که باعشق تو آغاز شود
وجودم سراپا شادیست
درونم از شوق تو لبریز است
به چه صبح زیبایی
می آ ید به گو شم آواز پرنده
هم چون نغمه ایی که تو می خو انی
می رقصد بر برگهای درختان
می پوید گمشده  اش را
می پیماید راه سراسر آشفته
می کشد دست تقدیر بر وجودش
ولی باز نمی ایستد
یک قدم،دوقدم،صد قدم
می رود به سوی سرنوشت
تا که چه خواهداین روزگار بی مهابا
ولی در آخر ندا میدهد
به چه صبح زیبایی